Dangerous 11

CHAPTER ELEVEN 

Widzę zmarłych ludzi

"Kiedy znalazłam się przed drzwiami do domu Louisa otworzyła mi Selena .

-O co cho...-przerwałam kiedy weszła do salonu"

Stanęłam jak zamurowana , to co zobaczyłam sprawiło ,że nie mogłam nic z siebie wydusić.

-Olivko - odezwał się Harry stojący przy oknie i uśmiechający się do mnie.Ja wciąż nie mogłam uwierzyć w to co zobaczyłam. 

Harry podszedł pode mnie i przytulił. Wtedy naprawdę poczułam ,że to on. Łzy same poleciały mi z oczu.

-Harry ... jesteś - przycisnęłam go mocno do siebie - Jak stamtąd wyszedłeś ?

-Mam swoje sposoby ale Justin już nam nie będzie przeszkadzał.

-Nie płacz - Harry zaśmiał się ocierając mi twarz .

-Ja tak bardzo się ciesze ,że tu jesteś - nie chciałam go puścić .

-Hallo , my też tu jesteśmy . Siadajcie , pogadamy - odezwał się Louis.

-Jejku strasznie się cieszymy ,że jesteś , Olivia strasznie rozpaczała...

-Ach... od razu rozpaczałam - zaśmiałam się - martwiłam się po prostu.

-Ale spokojnie , Justin nie żyje co jest najważniejsze .

-Jak go zabiłeś ? - zapytałam.

-Pogadamy kiedy indziej teraz to ja bym się przespał-powiedział przeciągając się.

-To chodźmy do mnie , tam się wykąpiesz i w ogóle.

-Dobra - Harry wstał - Hej .

-Pa , tylko Olivia Harry chce wypocząć .

-No wiem - zaśmiałam się po czym wyszliśmy z domu.

Gdy wracaliśmy do domu była godzina 2:00 . Szliśmy za rękę . 

Moja ręka była dwa razy mniejsza od Harrego. 

Zbliżając się do skrzyżowania usłyszeliśmy pisk opon i wielki trzask.

Pobiegliśmy tam.

Zobaczyliśmy dwa auta ,które zderzyły się ze sobą.

Harry podbiegł do jednego auta i wyciągnął z niego jakiegoś faceta . Ja zaś pobiegłam do drugiego . 

Zobaczyłam kobietę ,która prowadziła auto , a z tyłu małą dziewczynkę , była nieprzytomna.

Harry wyczuł u mężczyzny puls więc przybiegł pomóc mi.

-Olivia wyjmij matkę , ja wyjmę tą małą.

-Już - wyciągnęłam kobietę na asfalt , nie wyczułam tętna .

-Harry nie czuję tętna - krzyknęłam.

-Użyj mocy , uwierz w siebie .

Zamknęłam oczy po czym przyłożyłam palce do skroni kobiety. Czułam jak moja energia przepływa do niej.Czułam się coraz słabsza . Słyszałam jak Harry dzwoni po pogotowie. 

Nagle zrobiło mi się ciemno przed oczami i zemdlałam . Nie wiedziałam czy udało mi się ją uratować czy też nie.

Słyszałam głosy ale nie wiedziałam kogo . 

Nagle otworzyłam oczy . Nade mną stał Harry , odwróciłam głowę i zobaczyłam ,że sanitariusze wnoszą do karetki kobietę oraz dziewczynkę.

-Żyje ? - zapytałam próbując się podnieść.

-Jest w bardzo złym stanie ale myślę ,że jej pomogłaś.

-A dziewczynka  ? 

-Będzie żyła , mężczyznę również zabrali do szpitala.

-Dlaczego zemdlałam ? 

-Bo robiłaś to pierwszy raz i wtedy właśnie bierze to najwięcej energii -powiedział - No dobra chodźmy.

Resztę drogi do domu przeszłam opierając się o Harrego .

Wróciwszy do domu poszłam się położyć , a Harry poszedł wziąć prysznic . Nadal myślałam o tym co się stało. 

Przed oczami miałam widok płaczącej dziewczynki oraz sanitariuszy wnoszących matkę do karetki.

-Jak się czujesz ? - zapytał wchodząc do pokoju.

-Nie zbyt dobrze  - odpowiedziałam.

-Może jutro nie pójdziesz do szkoły.

-Nie no coś ty , muszę iść - odpowiedziałam.

Wiedziałam ,że jak opuszczę jeden dzień szkoły bez wiedzy mamy będę miała przechlapane.

Harry położył się koło mnie i przytulił.

-Kocham cię - powiedział.

-Ja ciebie też , ja ciebie też - powiedziałam po czym zasnęłam.

Nagle w śnie zobaczyłam szpital , później salę .

Zobaczyłam lekarzy próbujących uratować jakąś postać , nie widziałam do końca kto to był.

Nagle zobaczyłam korytarz szpitalny , a na nim dziewczynkę , która siedziała i płakała. 

Rozpoznałam tą dziewczynkę . To było dziecko z wypadku , a osobę ,którą reanimowali była jej matka.

Nagle z sali wyszła pielęgniarka , wzięła dziewczynę za rękę i poszły gdzieś . Z sali jednak ktoś jeszcze wyszedł . Była to jej matka , lecz była duchem. 

Stojąca na pustym korytarzu w ubraniu szpitalnym płakała i wołała "Olivko , Olivko mamusia cię kocha" ...

Po tych słowach obudziłam się , byłam cała mokra .

-Co się stało ? - Harry gwałtownie usiadł na łóżku.

-Harry ona nie żyję ... ona ... - rozpłakałam się i przytuliłam się do Harrego.

-Kto nie żyje ?... Olivia.

-Matka tej dziewczynki , nie uratowałam jej , rozumiesz ? 

-Olivia ... 

-Harry ja osierociłam tą dziewczynkę . Ona miała by matkę gdybyś ty ją uratował - nie mogłam przestać płakać.

-Olivia nie jesteś tego pewna ...

-Jestem , widziałam ją rozumiesz ? A wiesz jak ta dziewczynka miała na imię ? - zapytałam - Olivia .

-Chodź tutaj - Styles przytulił mnie i położyliśmy się .

-Przepraszam - powiedziałam w myśli .

Chciałam przeprosić dziewczynkę , matkę . . . 

-Ja chciałam jej pomóc - łzy opadały na poduszkę.

-Olivia i tak dużo zrobiłaś , nie rozumiesz ,że jakby nas tam nie było to one dwie by zginęły .

-Ale ... 

-Ciiii - Harry uciszył mnie .

Nie mogłam zasnąć . 

Czekałam aż zadzwoni budzik (...)

W końcu się doczekałam , budzik zadzwonił . Była 6:00 . Wstałam cicho z łóżka i podeszłam do szafki ,z której wyjęłam jakieś ciuchy.

Poszłam do łazienki , ubrałam się i umyłam zęby m 

Cały czas myślałam o tej dziewczynce .

Napisałam Harremu karteczkę ,że poszłam do szkoły a sama zeszłam na dół.

Klucze wypadły mi z ręki więc schyliłam się po nie , ale gdy wstałam zaniemówiłam.

-Proszę cicho - powiedziała kobieta , duch , matka dziewczynki.

-A-ale co pani chce ? - cofnęłam się o dwa kroki.

-Chciałam ci podziękować - powiedziała - Wiem ,że próbowałaś mnie uratować . Podziękuj swojemu chłopakowi za uratowanie mojej córeczki .

-Ale jak to pani ... nie żyje .

-Tak zgadza się , ale chciałam zrobić jeszcze jedno zanim odejdę stąd na dobre . Proszę tu masz adres do domu dziecka gdzie zabrali Olivkę . Błagam pojedź do niej i powiedz ,że ją bardzo kocham . 

Proszę - powiedziała po czym zniknęła .

Ja stałam nadal nieruchomo . W ręce trzymałam kartkę z adresem. Nie wiedziałam co mam zrobić. Schowałam go do kieszeni i wyszłam z domu .

Na lekcji francuskiego siedziałam zamyślona . Nagle dostałam sms'a , wzięłam telefon do ręki i odczytałam wiadomość .

Od Louisa:

"Musimy się spotkać . Będziemy czekać na ciebie po lekcjach".

Znów tajemnicze wiadomości.

Miałam już tego serdecznie dosyć (...)

Po lekcjach spotkałam się z Louisem i Seleną na boisku szkolnym.

-Harry mi powiedział co się stało - Louis był zdenerwowany.

-Nic ci nie jest ? - zapytała.

-Nie , słuchajcie mam prośbę proszę zawieźcie mnie pod ten adres - dałam im kartkę .

-Po co ci jechać do domu dziecka ?

-Może wam się to wydać dziwne ale matka ten dziewczynki ona mi się "objawiła" i powiedziała ,żebym pojechała do Olivii .

-Olivii ?

-Tak ma tak samo na imię jak ja.

-No dobrze , wierzę ci . A po co ? 

-Mam jej powiedzieć ,że jej mama ją kocha - opuściłam głowę.

-Dobra wsiadaj.

-A ty co chciałeś ? 

-Nie nic po prostu Harry kazał mi po ciebie przyjechać bo on załatwia jakąś sprawę.

-A-ha .

Droga do domu dziecka prowadziła przez las . 

Gdy zajechaliśmy pod bramę widziałam dzieci bawiące się na podwórku . 

-To za dużo dla mnie - pomyślałam.

-Idziemy ? 

-Tak - wzięłam głęboki wdech i poszłam.

-Dzień dobry , ja chciałam odwiedzić Olivię Johnson .

-A kim pani jest ? 

-Jej kuzynka , Olivia Parks - skłamałam.

-No dobrze , ale ostrzegam , dziewczynka jest w bardzo złym stanie.

Kobieta wprowadziła mnie za bramę. 

Budynek w wewnątrz miał wygląd zamku królewskiego . Portrety na ścianach korytarzy , czerwone dywany , duże żyrandole ...

-W tym pokoju - powiedziała

-Dziękuję - skinęłam po czym weszłam do pokoju .

-Olivia ? - powiedziałam , dziewczynka odwróciła swoje spłakane oczka na mnie.

-Kim pani jest?

-Twoja mamusia kazała mi ci coś powiedzieć - nie wytrzymałam , łzy poleciały mi po policzkach.

-Mojej mamy nie ma już ... - powiedziała.

-Ale zdążyła mi coś powiedzieć. Kazała ci przekazać ,że cię przeprasza i cię bardzo kocha.

-Niech pani już wyjdzie - powiedziała.

-Dobrze - odwróciłam się.

-Naprawdę mama pani to powiedziała ? 

-Nie mów do mnie pani , mam na imię Olivia .

-Ja też ...

-Mama cię bardzo kocha .

-To dlaczego odeszła ?

-Kochanie nie zależało to od niej .

Długo z nią rozmawiałam . Myślę ,że pomogłam jej trochę zrozumieć tę całą sytuację.

Poprosiła mnie abym jeszcze do niej przyszła .

Zgodziłam się . 

Gdy byliśmy już w domu . Opowiedziałam Harremu całe zdarzenie. Był pełen podziwu ,że tak dzielnie to zniosłam, lecz ja nadal miałam wyrzuty sumienia ,że ja zabiłam tę kobietę(...)

W trakcie gdy robiłam zadanie zadzwoniła moja mama.

-Cześć mamo .

-Cześć córeczko , co to za wypadek był ?

-Skąd o nim wiesz ?

-Ciocia mi powiedziała.

-No nie wiem sama....Mamo tęsknię .

-Córciu jeszcze trzy tygodnie .

-Kocham cie .

-Ja ciebie też ...

Po rozmowie Harry przyszedł do mnie . 

-Może jakaś pyszna kolacja ?

-Zrobisz ?

-Nooo-zaśmiał się.

***

Ostatni tydzień był bardzo męczący . 

Olivię miałam odwiedzić za kilka dni dopiero.

Pewnego wieczora po kolacji Harry poszedł się wykąpać. Ja położyłam się i wzięłam do ręki książkę.

Harry wyszedł z łazienki w samym ręczniku .Jego umięśnione ciało lśniło . 

-Nie mam nawet bielizny na przebranie - powiedział po czym uśmiechnął się do mnie.

-A po co ci teraz bielizna ? - zapytałam.

-Olivia  ? - zaśmiał się.

-No co , jesteśmy sami - podeszłam do niego całując go w usta.

Harry ściągnął ze mnie szlafrok .

Ja jednym ruchem zdjęłam ręcznik .

Harry popchnął mnie na łóżko i zaczął całować. 

W mgnieniu oka nie miałam już na sobie bielizny.

Harry nagle podniósł się .

-Co jest ? - zapytałam.

-Nie mam żadnego zabezpieczenia - powiedział - A twój tata ... ?

-Hahahah - zaśmiałam się głośno - no chyba nie mówisz poważnie.

-No przecież twoja mama jest młoda - zaśmiał się.

-No dobra idź coś poszukaj.

Czekałam na niego nie cierpliwie z nadzieją ,że coś znajdzie.

W końcu wrócił uśmiechnięty .

-A więc na czym skończyliśmy ? - Harry całował mnie po brzuchu.

Robiłam to z nim pierwszy raz , ale było niesamowicie (...)

Po wszystkim leżałam  w jego objęciach.

-Harry ?

-Taaak ? - jęknął sennie.

-Ile planujesz mieć dzieci ? 

-Pewno nie więcej niż tuzin.

-No a tak na poważnie ?

-No myślę ,że trójka to odpowiednia liczba.

-Też tak myślę.

-A czy moglibyśmy dać naszemu pierworodnemu na imię Josh ?

-Tak - zaśmiał się.

-A córka może mieć na imię Dakota ?

-Nazwy geograficzne odpadają - zaśmiał się.

-To nie fair .

-Imiona dla córek ja wybieram.

-No dobra , śpijmy już.

-Dobranoc pani Styles - zachichotał .

-Dobranoc .

-------------------------------------------

Hej , myślę ,że rozdział się spodobał .
Proszę o szczere komentarze na temat tego rozdziału.

Jeśli chcecie być informowani piszcie :)

Dziękuję xx.